3 powody by sięgnąć po "Gniew i świt" i 3 powody, by sobie odpuścić

Miałam trochę dłuższą przerwę, ale wiecie, egzaminy gimnazjalne itd., więc wypadałoby się trochę pouczyć. A dzisiaj post trochę inny niż zwykle, ponieważ mam dla Was recenzję książki Gniew i świt w trochę innej formie. Mam nadzieję, że Wam się spodoba :)

Tytuł: Gniew i świt
Cykl: Gniew i świt #1
Autor: Renee Ahdieh
Liczba stron: 457
Wydawnictwo: Filia
Ocena: 6/10

Ile ja o tej książce słyszałam, kiedy nie było jej w Polsce. Same zachwyty i ochy, i achy, itd. Tymczasem mam wrażenie, że jej premiera przebiegła u nas bez takiego rozgłosu, jakiego się spodziewałam (no chyba, że za mało ostatnio w książkowym internecie żyję). I w sumie to chyba dobrze, bo na niego nie zasługuje. Nie ukrywam Gniew i świt mi się nie podobał. To znaczy, nawet nie. Jest to pierwsza książka, przy której nie odczułam żadnych emocji, ani pozytywnych, ani negatywnych - może jedynie chwilami miałam jakieś tam przebłyski. Naprawdę - przez całą lekturę miałam wrażenie, jakie zwykle towarzyszy mi przy pierwszych stronach, kiedy zaczynam coś czytać, czyli jestem mniej lub bardziej zaintrygowana, ale bohaterowie są mi kompletnie obcy. Nawet nie mogę powiedzieć, że denerwowała mnie Szahrzad - zauważałam jej bezmyślne zachowania, ale to wszystko po mnie spływało. Zacznijmy jednak o tym, o czym w ogóle ta książka jest. Przedstawię Wam opis z okładki z moim komentarzem.

Pisarze i supermoce, czyli anime "Bungou Stray Dogs". Opinia o 2 sezonach anime i 2 tomach mangi. Coś dla moli książkowych!

Witajcie. Dzisiaj będzie o tytule, przez który mam teraz małą fazę na japońskich pisarzy (A o klasykę japońską w Polszy trudno, oj trudno. Podczytuję sobie teraz opowiadania Niesamowite opowieści z Chin), czyli Bungou Stray Dogs <3. Za mną anime, przeczytałam też tomiki mangi, które wyszły w Polsce, więc pomyślałam, że nie ma sensu pisać 2 oddzielnych postów w podobnym czasie o tym samym, więc jest jeden. Jednak mam nadzieję, że odda on moje uwielbienie dla Literatów <3 <3